Eind vorig jaar heb ik een rondreis gemaakt door Singapore, Thailand en Myanmar. Ik heb daar fantastisch mooie dingen beleefd, met als absoluut hoogtepunt een ballonvaart over een tempelcomplex bij zonsopgang. U kunt zich voorstellen hoe leuk het is foto’s aan het thuisfront te sturen wanneer zij te kampen hebben met de koudste novembermaand sinds 18 jaar. Echter heb ik ook van dichtbij meegemaakt dat mensen in het buitenland een totaal andere risicoperceptie hebben dan wij hier in Nederland.
Een van de meest voor de hand liggende risico’s hangt samen met de algehele hygiëne. Of beter nog, het complete gebrek daaraan. Uit Brits onderzoek blijkt dat Thailand in de top 3 staat van landen met het hoogste risico op reizigersdiarree. Kip, vlees en vis wordt half gegaard door de zon op straat verkocht. Ik heb zelf ook in tentjes gegeten waar Rob Geus zijn vingers niet aan zou willen branden. Het was de beste vis van mijn vakantie en op dat moment had ik totaal geen oog voor alle waarschuwingssignalen. De Thaise mensen aten er toch ook?
Ook in het verkeer is de gemiddelde Thai niet bepaald risicoavers. Niet het aantal rijstroken maar de breedte van de totale weg bepaalt met hoeveel auto’s er naast elkaar gereden wordt. “Het past toch?” lijkt een gewoon gedachtegoed te zijn. Zelfs complete gezinnen worden op scooters door het verkeer geloodst. Als het moet inclusief meerdere baby’s op de arm. Ik scheurde zelf ook met complete bepakking bij een onbekende achterop een scooter door de straten van Bangkok. Mijn taxi kwam niet opdagen en ik moest toch mijn vlucht zien te halen.
Hieruit blijkt al dat je als risicomijdend persoon toch meegaat in de gebruiken van het betreffende werelddeel. Dat gold in mijn geval niet voor alles. Aangezien digitale risico’s steeds actueler worden, hield ik daar wel oog voor. Er werd, zeker in Myanmar, veel gedaan aan dataverzameling. Op vliegvelden werd voor gratis wifi altijd gevraagd om paspoortnummers en andere gegevens. Ik heb toen maar via 4G geïnternet. De vakantiefoto’s moesten immers wel verstuurd worden.
Risico’s in het buitenland spelen niet alleen in de privésfeer. Hoe zit het eigenlijk als u zakelijk in het buitenland actief bent? Bent u op de hoogte van de risico’s die de plaatselijke gewoontes met zich meebrengen? Heeft u de lokale wetgeving exact op uw netvlies? En houdt u ook alle relevante wijzigingen bij? Daarnaast kan een onverhoopte schade tot enorme problemen leiden. Dit geldt niet alleen aan de andere kant van de wereld. Ook dichter bij huis kan dit voor aanzienlijke hoofdbrekens zorgen. Wat te denken van die lokaal uitgeleende medewerkers? Toch vervelend als bij schade blijkt dat er als uitlenende partij een verzekeringsplicht bij u ligt. Hopelijk is het geen forse letselschade…
Heeft u vragen over de risico’s van zaken doen in het buitenland? Of bezorgt een overzeese schade u een slechte stoelgang? Dan nodig ik u van harte uit in de Schouten Toren om gezamenlijk over een oplossing na te denken. En via ons gastennetwerk blijft u verbonden met internet. Het wachtwoord krijgt u gewoon bij de receptie. Uw paspoort kunt u daarbij in uw zak houden.
Daniel Dancewicz is teamleider Schade bij Schouten Zekerheid Makelaars in Assurantiën en neemt u mee achter de schermen door bijzondere, grappige en ook onbegrijpelijke schadegevallen met u te delen.
Publicatiedatum: 04 april 2017