Het is in september precies vijftien jaar geleden. 2.977 mensen verloren het leven, 176 daarvan waren collega's van me. Met 5 collega’s werkte ik intensief samen in internationaal verband. Onschuldig en op de verkeerde plaats op het verkeerde moment.
Nog altijd blijven de historische beelden van het instorten van de torens surrealistisch. Tot op dat moment was terrorisme ver van mijn bed, maar terrorisme was de keiharde realiteit geworden. Het zou helaas niet blijven bij New York. Vanaf dat moment veranderden ook de top 10 lijstjes met risico's waarover risk & insurance managers zich echt zorgen maakten. Terrorisme; met stip gestegen!
Het had ook zo maar gekund dat ik die dag aanwezig was geweest bij de vergadering over een internationale klant in ons kantoor in New York op de 104e verdieping van de zuidelijke toren van het World Trade Center. Of net als een andere Nederlandse oud-collega wél in de conference call met het internationale team in New York; live getuige van het geraakt worden van de noordelijke toren en de instructie om te evacueren.
Nog geen jaar later was ik op het nieuwe kantoor in New York. De onrust en spanning was voelbaar tijdens de vlucht, de aankomst en zelfs tijdens de taxirit vanaf het vliegveld door de stad. Alle interne systemen waren in recordtijd weer up & running. De Amerikaanse collega’s hadden begrijpelijk veel langer nodig om weer te kunnen functioneren.
Natuurlijk moeten we ons leven er niet door laten beïnvloeden, maar nu terrorisme letterlijk en figuurlijk de laatste vijftien jaar dichterbij is gekomen, sla ik de halve marathon van Parijs dit jaar over. Bewust mijd ik dit soort massale evenementen in het buitenland. Niet zozeer omdat ik bang ben, maar omdat ik me verantwoordelijk voel voor mijn gezin en ons bedrijf. Hierbij knaagt het enorm dat ik toch ongewild het hoofd buig. Wat als iedereen dat nu gaat doen? Is het fair tegenover mijn oud-collega's?
Vijftien jaar na dato worden wederom de slachtoffers herdacht. In het bijzonder gaan mijn gedachten uit naar de overleden oud-collega's. Maar ook naar de vele oud-collega's die de ramp wel overleefden. Niet eens per jaar, maar dagelijks moeten zij leven met de vreselijke gevolgen.
Column in Friends in Business. Bekijk deze en alle andere columns van Wilco de Haan in het Rotterdamse zakenmagazine.
Publicatiedatum: 09 september 2016